|
|
Carex elongata L.
Elzenzegge
|
Ecologie & verspreiding
Elzenzegge is een vrij algemene soort in ons land op het Pleistoceen, met name in natte broekbossen, vooral Elzenbroekbos, vandaar ook de naam. Het is een relatief vroegbloeiende soort, mei, die in de dan nog lage vegetatie opvalt door de sierlijke, heldergroene pollen. Ze groeit vaak samen met Zompzegge (C. canescens), doch deze is grijsgroen en bloeit veel later. Bovendien zijn de pollen van Elzenzegge iets forser. In hetzelfde habitat groeit dikwijls ook IJle zegge (C. remota), doch haar pollen zijn platter en ze bloeit veel later, juni-juli. Elzenzegge komt in grote delen van Europa voor, tot in Klein-Azië. Ze vormt hybriden met zes soorten, waarvan er eentje, C. x fussii [Elzen- x Pluimzegge], ook in Nederland is gevonden. Men dient evenwel bedacht te zijn op het voorkomen van C. x elanescens [Zomp- x Elzenzegge] en C. x ploettneriana [Elzen- x IJle zegge], met name daar waar beide oudersoorten samen groeien.
CC-BY-SA 3.0 Jacob Koopman, 2014
|
EcologieBodemHalf beschaduwde tot beschaduwde plaatsen op natte, matig voedselarme tot meestal matig voedselrijke, zwak zure grond (humeus tot venig zand en leem, laagveen en soms op kleihoudend veen). GroeiplaatsBossen (moerasbossen, loofbossen, humusrijke plekken en langs bosgreppels), kapvlakten (met enige beschutting van struweel), waterkanten (beschaduwde slootkanten), moerassen, grasland (moerassige weiden en schraal grasland, met name langs sloten en greppels) en heide (moerassige plaatsen).
Bron: Wilde-planten.nl / Klaas Dijkstra - CC BY-NC-SA 3.0 NLVerspreidingNederlandPlaatselijk vrij algemeen in het oosten en midden van het land, zeldzaam in aangrenzende laagveengebieden en in het rivierengebied en zeer zeldzaam in Zuid-Limburg. Niet in een 30 tot 80 kilometer breed gebied langs de kust. VlaanderenVrij algemeen in de Kempen. Elders zeldzaam tot zeer zeldzaam. WalloniëVrij algemeen in de Ardennen. Elders zeldzaam tot zeer zeldzaam. WereldMidden- en West-Azië en Oost-, Midden- en West-Europa. Westelijk tot in Midden-Noorwegen, Noord-Engeland en West-Frankrijk.
Bron: Wilde-planten.nl / Klaas Dijkstra - CC BY-NC-SA 3.0 NLLiteratuurden Held, A.J. (1969) Een westelijke vindplaats van Carex elongata L. Gorteria 4: 150-151 Eisele, W. & E. Zähringer (1998) Vorläufiger Schlüssel zur Bestimmung der Seggen ( Carex spec.) Baden-Württembergs nach vegetativen Merkmale. Floristische Rundbriefe Beiheft 5: 1-26 Hartsen, F.A. (1868) Carex elongata - Verlengd Rietgras Flora Batava 13: 967-967 Kern, J.H. & T.J. Reichgelt (1954) Carex L., 1753. Flora Neerlandica : 7-133 Rich, T.C.G. & A.C. Jermy (1998) Plant Crib - Carex. Botanical Society of the British Isles Waltje, H. (1991) De Elzenzegge ( Carex elongata L.) gevonden bij Olterterp. Twirre 2: 13-14 Pagina's in standaardwerkenAtlas van de Nederlandse Flora 2: 131Flora Batava 13: plaat 0967Heukels' Flora van Nederland, 23e ed.: 167Heukels' Flora van Nederland, 24e ed.: 180Nederlandse Oecologische Flora 5: 335Wilde-Planten.nl: pagina Taxonomie| Rijk: | Plantae | | Stam: | Tracheophyta | | Klasse: | Spermatopsida | | Orde: | Poales | | Familie: | Cyperaceae |
Carex elongata L. (1753) | | Nederlands: | Elzenzegge | | Engels: | Elongated Sedge | | Duits: | Langährige Segge |
Etymologiebron: Wilde-planten.nl / Klaas Dijkstra | Zegge stamt uit het Indogermaanse woord seq (snijden). Carex is zeer waarschijnlijk afgeleid van het Latijnse ceiro (ik snij), een verwijzing naar de scherpe kanten van de bladeren. Elongatabetekent verlengd.
|
Bron: Standaardlijst 2003 | | Bron Nederlandse naam: Standaardlijst 2003 | | | | Zoeken in GBIF | | Zoeken in Google Scholar |
Beschrijvingbron: Wilde-planten.nl / Klaas Dijkstra Stengels De dunne bloeistengels zijn scherp driekantig, ruw en gaan tenslotte vaak overhangen. Pollen of soms horsten vormend. Bladeren De onderste scheden zijn glanzig lichtbruin. Bloemen Eenslachtig (een bloem met alleen mannelijke of alleen vrouwelijke geslachtsorganen). Eenhuizig (mannelijke en vrouwelijke bloemen op dezelfde plant). De spoedig bruin wordende bloeiwijze is 3-10 cm lang en bestaat uit zes of meer zittende, sigaar- tot eivormige aren. De bovenste staan dicht opeen, de onderste iets verder van elkaar. De schutbladen zijn kafjesachtig of zelden priemvormig. Onderaan zitten enkele mannelijke bloemen, hogerop de vrouwelijke met twee stempels. De kafjes zijn licht roodbruin met een groene kiel. Vruchten Een eenzadige dopvrucht of nootje. De glanzige, kastanjebruine en wijd uit staande urntjes zijn platbol, langwerpig en ongeveer 3 mm lang. Ze hebben nerven, een gegroefde rug en zijn versmald in een korte snavel. Eenzaadlobbig (kiemend met één kiemblaadje).
Bron: Wilde-planten.nl / Klaas Dijkstra - CC BY-NC-SA 3.0 NL
Verspreidingstrend
Gemiddelde trend van het aantal kilometerhokken waarin de soort voorkomt, weergegeven als indexcijfer (1975-1978 = 100).
De trend is gecorrigeerd voor waarnemersinspanning en geeft de relatieve verandering in het aantal bezette kilometerhokken weer.
Voor de berekening worden de data per periode van vier jaar samengenomen.
In de grafiek correspondeert ieder punt met het laatste jaar van zo'n periode. © NEM(CBS & FLORON) 2023
 download in hoge resolutieFenologie bloeiend Fenologie vruchtdragend Bron: FLORON - Gemodelleerd op basis van waarnemingen uit de NDFF voor de periode 2000-2021.
|