Kleine wolfsklauw

Diphasiastrum tristachyum


© Jelle Hofstra

Ecologie & verspreiding
Kleine wolfsklauw staat op redelijk open en zonnige, voedselarme, kalk- en stikstofarme, zure en lemige zandgrond. De plant groeit vooral op hellingen in heiden, borstelgraslanden en in ijle bossen, voornamelijk in vastgelegde zandverstuivingen. Nederland ligt aan de noordwest grens van een van de delen van het Europese verspreidingsgebied. De soort is zeer zeldzaam in Drenthe (inmiddels verdwenen), Twente, op de Veluwe en in de Achterhoek en verder nog op één plaats in het Waddengebied (Schiermonnikoog). Ook dit taxon is sterk achteruit gegaan door biotoopvernietiging en door de neerslag van luchtverontreiniging waardoor de symbiose tussen prothallia en mycorrhiza verstoord is. Vroeger werd ze medisch gebruikt bij onder andere urinewegontstekingen, tegen oogziekten, kramp en huidziekten en bij wondverzorging. Wolfsklauwen werden buitenhuis opgehangen om hekserij en andere kwade machten te weren. De gele, sterk brandbare en waterafstotende sporen werden gebruikt om de kwaliteit van wijn te verbeteren en als vuurwerk.
Familie: Lycopodiaceae
Groep: wolfsklauwen (sporenplanten)
Status: Rode Lijst: Ernstig bedreigd
Zeldzaamheid: zeer zeldzame soort
Ecologische groep: droge heiden
© 2024  FLORON
Ga naar de volledige website