Sikahert

Cervus nippon


© De Zoogdiervereniging

Ecologie & verspreiding
Het sikahert komt van oorsprong niet in Nederland voor en wordt daarom een exoot genoemd. Het sikahert hoort oorspronkelijk thuis in oostelijk Azië – Japan, China en de Sovjet-Unie. Eind van de 19de eeuw is het als parkhert in West- en Midden-Europa geïntroduceerd (ook in Nieuw-Zeeland). Later is het in diverse landen in Europa verwilderd en het komt nu voor in onder andere Engeland, Ierland, Frankrijk, Duitsland, Polen en Denemarken. In Nederland worden zeer zelden dieren gemeld. Sikaherten zijn het actiefst in de ochtend-, avondschemering en in mindere mate ’s nachts, waarbij ze de dekking van de ondergroei verlaten om te grazen. Het voedsel bestaat uit gras en zegge, kruiden, twijgjes en verse scheuten, vruchten en bessen zoals bramen en frambozen. Ook eten ze eikels, boomschors en paddenstoelen en landbouwgewassen als maïs, tarwe, bieten en tuinbonen. Het dieet van het sikahert is grotendeels gelijk aan dat van het edelhert maar met meer kruiden en minder loofblad. Het dier kan zich met taaier en voedselarmer materiaal voeden dan het edelhert.
Familie: Cervidae
© 2024  Zoogdiervereniging
Ga naar de volledige website