Ecologie & verspreiding
Klein slijkgras staat op zonnige, open plaatsen op natte, voedselrijke, zilte grond. Ze groeit op slikken en lage schorren en kwelders. Het noordwestelijke deel van het Europese areaal van deze kustgebonden soort strekt zich van Portugal tot het zuiden van Engeland en Ierland en tot het zuidwesten van Nederland. Sinds 1834 is ze bekend van het Deltagebied. In 1925 is hier Engels slijkgras uitgeplant om de landaanslibbing te bevorderen, hetgeen goed gelukt is maar wel ten koste van Klein slijkgras is gegaan. Deze laatste vormt geen of weinig zaad en het moet hebben van vegetatieve verbreiding en bleek niet opgewassen tegen de zich sterk uitbreidende verwant. De laatste vondsten betreffen de Kreekrakpolder (1976 en 1978) bij de Oosterschelde. Verwarring met verwante Slijkgrassoorten kunnen vermeden worden door nauwkeurig meten van tongetjes en helmhokjes. Het laatste, gedocumenteerde materiaal uit het Waddengebied blijkt niet tot Spartina maritima te behoren en maakt eerdere vermeldingen uit deze regio onwaarschijnlijk.
Klein slijkgras staat op zonnige, open plaatsen op natte, voedselrijke, zilte grond. Ze groeit op slikken en lage schorren en kwelders. Het noordwestelijke deel van het Europese areaal van deze kustgebonden soort strekt zich van Portugal tot het zuiden van Engeland en Ierland en tot het zuidwesten van Nederland. Sinds 1834 is ze bekend van het Deltagebied. In 1925 is hier Engels slijkgras uitgeplant om de landaanslibbing te bevorderen, hetgeen goed gelukt is maar wel ten koste van Klein slijkgras is gegaan. Deze laatste vormt geen of weinig zaad en het moet hebben van vegetatieve verbreiding en bleek niet opgewassen tegen de zich sterk uitbreidende verwant. De laatste vondsten betreffen de Kreekrakpolder (1976 en 1978) bij de Oosterschelde. Verwarring met verwante Slijkgrassoorten kunnen vermeden worden door nauwkeurig meten van tongetjes en helmhokjes. Het laatste, gedocumenteerde materiaal uit het Waddengebied blijkt niet tot Spartina maritima te behoren en maakt eerdere vermeldingen uit deze regio onwaarschijnlijk.
Herkenning (bron: wilde-planten.nl / Klaas Dijkstra)
Bloeitijd - juli - september
Hoogte - 0,15-0,50 m.
Geslachtsverdeling - tweeslachtig
Wortels - Klein slijkgras heeft dunnere en kortere wortelstokken dan Engels slijkgras.
Stengels/takken -
Bladeren - De bladeren staan bijna rechtop en zijn 2-6 mm breed. Van de onderste bladeren breekt de bladschijf spoedig af. Het tongetje bestaat uit haren (lengte: 0,2-0,6 mm).
Bloemen - Tweeslachtig (een bloem met zowel mannelijke als vrouwelijke geslachtsorganen). De bloeiwijze bevat één tot vijf, maar meestal twee of drie aren, die maar zelden langer worden dan 10 cm. De aartjesloze top van de aaras is hooguit 1½ cm. De aartjes zijn 1,1-1½ cm lang. Het bovenste kelkkafje is niet langer dan 1½ cm. De helmknoppen zijn 4-6 mm.
Vruchten - Een graanvrucht. Eenzaadlobbig (kiemend met één kiemblaadje).
Bodem - Zonnige, open plaatsen op natte, voedselrijke, zilte grond.
Groeiplaats - Slikken en lage kwelders (schorren).
Bloeitijd - juli - september
Hoogte - 0,15-0,50 m.
Geslachtsverdeling - tweeslachtig
Wortels - Klein slijkgras heeft dunnere en kortere wortelstokken dan Engels slijkgras.
Stengels/takken -
Bladeren - De bladeren staan bijna rechtop en zijn 2-6 mm breed. Van de onderste bladeren breekt de bladschijf spoedig af. Het tongetje bestaat uit haren (lengte: 0,2-0,6 mm).
Bloemen - Tweeslachtig (een bloem met zowel mannelijke als vrouwelijke geslachtsorganen). De bloeiwijze bevat één tot vijf, maar meestal twee of drie aren, die maar zelden langer worden dan 10 cm. De aartjesloze top van de aaras is hooguit 1½ cm. De aartjes zijn 1,1-1½ cm lang. Het bovenste kelkkafje is niet langer dan 1½ cm. De helmknoppen zijn 4-6 mm.
Vruchten - Een graanvrucht. Eenzaadlobbig (kiemend met één kiemblaadje).
Bodem - Zonnige, open plaatsen op natte, voedselrijke, zilte grond.
Groeiplaats - Slikken en lage kwelders (schorren).
Familie: Poaceae
Groep: eenzaadlobbigen (bloemplanten)
Status: Rode Lijst: Verdwenen uit Nederland
Zeldzaamheid: verdwenen
Ecologische groep: schorren