Ecologie
Evenals de andere soorten van dit geslacht wordt Schistidium papillosum gevonden op stenige substraten. In het buitenland komt het vooral voor op basenrijke silicaatrotsen, echt zure of kalrijke standplaatsen worden vermeden. Omdat beton ook silicaat bevat, is dat eveneens een geschikt substraat. Verder moet de omgeving enigszins beschaduwd en niet te droog zijn, waarbij af en toe overstromen gunstig is. De waarneming in Nederland was van een betonnen paaltje op natte heide met in de directe omgeving een ven en aan de zuidkant begint op korte afstand een hellingbos, waardoor het paaltje een groot deel van de dag in de schaduw ligt. Er is dus sprake van open schaduw met relatief gezien een koel vochtig klimaat.
Verspreiding
De eerste en tot nu toe enige waarneming in Nederland is gedaan in 2012 in Limburg in Nationaal Park de Meinweg, vlak bij de Duitse grens. De verspreiding in Europa is vooral boreaal-montaan. Schistidium papillosum komt in alle landen om ons heen (België, Luxemburg, Duitsland, Denemarken en Groot Brittannië) voor, maar de waarnemingen zijn doorgaans van een hoogte boven 500 meter. In Duitsland bijvoorbeeld ligt de hoofdverspreiding in de montane gebieden, maar ook in Noord-Duitsland zijn incidenteel waarnemingen gedaan die qua hoogte en substraat vergelijkbaar zijn met die in Nederland.
Summary
Schistidium papillosum has been found once in the province of Limburg in 2012 on a concrete picket in open shadow.