Droogbloeier

Colchicum byzantinum


© Michael Inden

Ecologie & verspreiding
Droogbloeier staat in het gebied van herkomst op rotshellingen, aan beekoevers, op kalkrotsen en in eiken- en dennenbossen en wordt in Nederland als droogbloeier en sierplant gekweekt en aangeplant in buitenplaatsen en aan de binnenduinrand en is van daaruit verwilderd. Ze is al aan het begin van de 17e eeuw in Nederland ingevoerd en alle planten kunnen als één kloon beschouwd worden. Oorspronkelijk stamt de plant uit Zuid-Turkije, Syrië en Libanon. Droogbloeier is zeer zeldzaam in Nederland maar is niet bekend van oostelijk Noord-Brabant en Limburg. Ze wordt nog al eens verward met Herfsttijloos maar is daar van te onderscheiden door de aanwezigheid van 5-20 bloemen per knol, het bredere in de lengte geplooide blad, de helderpaarsrood gekleurde stempel en het wel tot vruchtzetting maar niet tot zaadzetting komen van de plant. Herfsttijloos draagt één, hooguit 2 à 3 bloemen per knol, heeft smallere, niet geplooide bladeren, paarse stempels en komt wel tot zaadzetting.
Familie: Colchicaceae
Groep: eenzaadlobbigen (bloemplanten)
Zeldzaamheid: zeldzame soort
© 2024  FLORON
Ga naar de volledige website