Ecologie & verspreiding
Hydrilla is een in de bodem wortelende, ondergedoken waterplant. De tot 2 cm lange, zittende bladen groeien in kransen van 3-8. Er zijn zowel een- als tweehuizige populaties bekend. Het is niet meer na te gaan waar de plant oorspronkelijk inheems is. Waarschijnlijk is de plant afkomstig uit Zuid-Oost Azië en Australië, mogelijk is ze ook inheems in het Centraal-Afrikaanse merengebied. De status van de plant in Europa is onzeker. De plant is al sinds lang bekend van Polen en Litouwen. In Engeland en Ierland is de soort begin vorige eeuw ontdekt. In Oostenrijk en Hongarije is de soort geïntroduceerd en hier groeit zij uitbundig in heetwaterbronnen. In Nederland is ze voor zover bekend nog nooit waargenomen. In Europa geeft zij weinig overlast en verspreid zij zich niet of nauwelijks naar nieuwe gebieden. In Engeland is het zelfs een Rode-lijstsoort. In de Verenigde Staten gedraagt Hydrilla zich daarentegen uitermate invasief en concurreert andere waterplanten weg. De planten verspreiden zich snel, zowel door stengelfragmenten als door middel van turionen, wortelknollen en zaden. Hydrilla heeft bovendien een brede ecologische amplitudo en kan in veel watertypen groeien. Zij tolereert een grote variatie in omgevingsfactoren als zuurgraad, voedselrijkdom en licht. Bij voorkeur groeien de planten in stilstaande of langzaam stromende, ondiepe, vrij voedselrijke, basische wateren met een hoog bicarbonaatgehalte. Vanwege de brede ecologische amplitudo, de grote groeikracht en de snelle verspreiding wordt de plant in de V.S. wel omschreven als “the perfect aquatic weed”. De soort is opgenomen in Bijlage 1 van het Convenant Waterplanten, waarin afgesproken is de plant niet in Nederland ter verkoop aan te bieden.
Hydrilla is een in de bodem wortelende, ondergedoken waterplant. De tot 2 cm lange, zittende bladen groeien in kransen van 3-8. Er zijn zowel een- als tweehuizige populaties bekend. Het is niet meer na te gaan waar de plant oorspronkelijk inheems is. Waarschijnlijk is de plant afkomstig uit Zuid-Oost Azië en Australië, mogelijk is ze ook inheems in het Centraal-Afrikaanse merengebied. De status van de plant in Europa is onzeker. De plant is al sinds lang bekend van Polen en Litouwen. In Engeland en Ierland is de soort begin vorige eeuw ontdekt. In Oostenrijk en Hongarije is de soort geïntroduceerd en hier groeit zij uitbundig in heetwaterbronnen. In Nederland is ze voor zover bekend nog nooit waargenomen. In Europa geeft zij weinig overlast en verspreid zij zich niet of nauwelijks naar nieuwe gebieden. In Engeland is het zelfs een Rode-lijstsoort. In de Verenigde Staten gedraagt Hydrilla zich daarentegen uitermate invasief en concurreert andere waterplanten weg. De planten verspreiden zich snel, zowel door stengelfragmenten als door middel van turionen, wortelknollen en zaden. Hydrilla heeft bovendien een brede ecologische amplitudo en kan in veel watertypen groeien. Zij tolereert een grote variatie in omgevingsfactoren als zuurgraad, voedselrijkdom en licht. Bij voorkeur groeien de planten in stilstaande of langzaam stromende, ondiepe, vrij voedselrijke, basische wateren met een hoog bicarbonaatgehalte. Vanwege de brede ecologische amplitudo, de grote groeikracht en de snelle verspreiding wordt de plant in de V.S. wel omschreven als “the perfect aquatic weed”. De soort is opgenomen in Bijlage 1 van het Convenant Waterplanten, waarin afgesproken is de plant niet in Nederland ter verkoop aan te bieden.
Familie: Hydrocharitaceae
Groep: eenzaadlobbigen (bloemplanten)
Status: exoot (na 1900 verwilderd of aangeplant)
Zeldzaamheid: zeer zeldzame soort
Ecologische groep: voedselarme wateren