Ecologie & verspreiding
Van de Espenvuurzwam (Phellinus tremulae) zijn uit Nederland slechts twee vondsten bekend: Udenhout (2003) en Aerdenhout (2017). Gelet op de opvallende, meerjarige vruchtlichamen is het aannemelijk dat het bij ons een zeldzame soort is. Verspreid uit vele Europese landen bekend, maar het zwaartepunt van het voorkomen lijkt in montane gebieden te zijn gelegen. Op de Britse eilanden alleen uit Schotland bekend. De soort heeft een circumpolaire verspreiding (ook in Noord-Azië, Noord-Amerika). Het is een necrofiele parasiet van Ratelpopulier (ook bekend als esp; Populus tremula), maar de soort is ook bekend van Witte en Grauwe abeel (Populus alba en P. x canescens). De vruchtlichamen groeien op een kenmerkende wijze op of dichtbij de stam vaak onderaan dode takken aan levende bomen.
Van de Espenvuurzwam (Phellinus tremulae) zijn uit Nederland slechts twee vondsten bekend: Udenhout (2003) en Aerdenhout (2017). Gelet op de opvallende, meerjarige vruchtlichamen is het aannemelijk dat het bij ons een zeldzame soort is. Verspreid uit vele Europese landen bekend, maar het zwaartepunt van het voorkomen lijkt in montane gebieden te zijn gelegen. Op de Britse eilanden alleen uit Schotland bekend. De soort heeft een circumpolaire verspreiding (ook in Noord-Azië, Noord-Amerika). Het is een necrofiele parasiet van Ratelpopulier (ook bekend als esp; Populus tremula), maar de soort is ook bekend van Witte en Grauwe abeel (Populus alba en P. x canescens). De vruchtlichamen groeien op een kenmerkende wijze op of dichtbij de stam vaak onderaan dode takken aan levende bomen.
Substraatvoorkeur: takken, dood (34)