Wilgzuring

Rumex triangulivalvis


© Willem Braam

Ecologie & verspreiding
Wilgzuring, die beter Rumex triangulivalvis (Danser) Reich. f. kan heten, staat op zonnige, matig warme tot warme, vochtige, zwak basische en stikstofrijke bodems bestaande uit zand en grind. De overblijvende, zeer variabele en kale plant groeit in bermen en in uiterwaarden, in akkers, weilanden en op zandige en grindige rivier- en kanaaloevers, op spoorweg-, haven- en stortterreinen en verder op andere ruderale plaatsen. Wilgzuring stamt oorspronkelijk uit Noord-Amerika of Oost-Azië en is waarschijnlijk als verontreiniging met graan meegekomen en plaatselijk ingeburgerd in West-, Noord- en Oost-Europa. In Nederland is de soort zeer zeldzaam ingeburgerd in het rivierengebied en in Twente. Het taxon is heel duidelijk gekarakteriseerd en niet te verwarren met een van onze overige zuringsoorten door het ontbreken van wortelstandige bladeren, lijn-lancetvormige, zeer gladde, hooguit gegolfde, door een dunne waslaag zeegroene bladeren. Verder zijn de bladeren aan beide zijden spits en 5-6 x zo lang als breed en zijn de stengels en de bloeiwijzen vaak witachtig.
Familie: Polygonaceae
Groep: tweezaadlobbigen (bloemplanten)
Zeldzaamheid: zeldzame soort
Ecologische groep: voedselrijke ruigten
© 2024  FLORON
Ga naar de volledige website