Inleiding
Het Postelein-waterlepeltje (Ludwigia peploides subsp. montevidensis, voorheen Kleine waterteunisbloem) lijkt veel op de Waterteunisbloem (Ludwigia grandiflora). Beide soorten worden in Europa als invasieve exoot beschouwd en staan op de EU-Unielijst voor Invasieve Exoten. Dit houdt in dat de planten niet meer verhandeld mogen worden en dat groeiplaatsen van de plant verwijderd, dan wel bestreden moeten worden.
Herkenning is niet altijd even eenvoudig, zeker wanneer de planten geen bloeiwijzen hebben. Het is dan belangrijk om te kijken naar de vorm van de steunblaadjes en de bovenwaterbladen. Let op! De drijfbladen zijn geen goed kenmerk.
Een Ludwigia gevonden? Geef je waarneming door! Liefst met foto's en een aantalschatting (groeiplaats m²).
Vergelijking
|
Lengte kroonbladen
|
15-25 mm
|
7-17 mm
|
|
Lengte bovenwaterbladen
|
6-12 cm
|
3-6 cm
|
|
Vorm bovenwaterbladen
|
Langwerpig, aflopend langs bladsteel
|
Ovaal, met duidelijke bladsteel en bladschijf
|
|
Steunblaadjes
|
Spits, driehoekig
|
Stomp en opgezwollen
|
|
Wortels
|
Bleek
|
Rood aangelopen
|
Foto's
Fig 1 & 2. Links Waterteunisbloem met langwerpige bovenwaterbladen met een aflopende bladvoet. Rechts Postelein-waterlepeltje (Kleine waterteunisbloem) met korte ovale bladen zonder duidelijke aflopende bladvoet (Foto's: Willem Braam & Adrie van heerden).
Fig 3. Bovenwaterblad en drijfblad van Waterteunisbloem. Daarnaast 2 vormen van bovenwaterbladen van het Postelein-waterlepeltje. De drijfbladen van beide soorten zijn gelijk en daarom geen determinatiekenmerk (foto: Michiel Verhofstad).
Fig 4 & 5. Links de driehoekige steunblaadjes bij de Waterteunisbloem. Rechts de stompe, dikke steunblaadjes van Postelein-waterlepeltje (Foto's: Michiel Verhofstad & Baudewijn Odé).