Taxonomie & herkenning
De Halmverstikker Epichloë typhina zoals thans opgenomen in Standaardlijst en Verspreidingsatlas voorkomend op allerlei grassen (Ellis & Ellis 1997), betreft een soortencomplex. Allereerst heeft White (1993) de halmverstikkers op witbol (Holcus) en struisgras (Agrostis) op grond van morfologische verschillen als aparte soorten beschreven: Epichloë clarkii (syn. E. typhina subsp. clarkii, Witbolverstikker) en E. baconii (Struisgrasverstikker). Dit zijn de enige andere halmverstikkers in de Verspreidingsatlas. Andere Europese soorten (nog niet in Nederland vastgesteld):— Epichloë bromicola komt voor op Bergdravik (Bromopsis erecta), Bosdravik (Br. ramosa subsp. benekenii), Ruwe dravik (Br. ramosa subsp. ramosa) en Kweek (Elymus repens) en E. sylvatica op Boskortsteel (Brachypodium sylvaticum) (Leuchtmann & Schardl 1998). — Epichloë calamagrostidis en E. ftanensis op Bosstruisriet (Calamagrostis arundinacea) (Leuchtmann & Schardl 2022). — Epichloë festucae groeit op Rood zwenkgras (Festuca rubra) en Schapegras (F. ovina) (Spooner & Kemp 2005). — Epichloë poae op Schaduwgras ( Poa nemoralis) en Veldbeemdgras ( P. pratensis) (Tadych et al. 2012). — Epichloë typhina sensu stricto (in enge zin, var. typhina) blijkt in zijn voorkomen beperkt tot Kropaar (Dactylis glomerata), Gewoon reukgras (Anthoxanthum odoratum), Glanshaver (Arrhenatherum elatius), Gevinde kortsteel (Brachypodium pinnatum), Engels raaigras (Lolium perenne), Bosgierstgras (Milium effusum), Gewoon timoteegras (Phleum pratense), Ruw beemdgras (Poa trivialis) en Kweldergras (Puccinellia distans) (Leuchtmann et al. 2014, Spooner & Kemp 2005).
Het is belangrijk om van alle vondsten van halmverstikkers tenminste de betreffende grassoort vast te stellen. Zonder dat gegeven is determinatie feitelijk onmogelijk.
Leuchtmann, A. & C.L. Schardl, Genetic Diversity of Epichloë Endophytes Associated with Brachypodium and Calamagrostis Host Grass Genera including Two New Species. J. Fungi 2022, 8, 1086.
Eduard Osieck, 2025
CC-BY-SA 3.0
|