Ecologie & verspreiding Van oorsprong is Muurleeuwenbek een rotsplant, die in Nederland groeit op door de mens gemaakte stenen objecten. Muurleeuwenbek wordt gevonden op verweerde gemetselde muren, in voegen van weg verhardingen en in spleten van steenglooiingen op dijken. Het oorspronkelijke verspreidingsgebied van de plant is tamelijk beperkt (Slovenië en aangrenzend Italië), vandaar is zij als sierplant versleept naar vele landen en vervolgens ingeburgerd. In Nederland is zij, buiten de hogere zandgronden, vrij algemeen op vochtige tot matig droge standplaatsen. Muurleeuwenbek behoort samen met Muurvaren tot de meest algemene vaatplanten van de inlandse ‘rotsvegetaties’. Hoewel Muurleeuwenbek geen achteruitgang vertoont is dit wel het geval met muurvegetaties in het algemeen. Dit wordt mede veroorzaakt door de vervanging van oude gemetselde stenen muren door hardere en minder poreuze bouwmaterialen.  Een bijzonderheid van Muurleeuwenbek is de wijze waarop de zaden naar een geschikte kiemingslocatie worden geleid. Na de bloei kromt de stengel zich van het licht af, waardoor de rijpe zaden in spleten gedrukt worden. CC-BY-SA 3.0 Bert Lanjouw, 2015

Ecologiebron: Wilde-planten.nl / Klaas Dijkstra

Bodem
Zonnige tot licht beschaduwde, warme, open plaatsen op vochtige tot matig droge, voedselarme tot matig voedselrijke en meestal kalkrijke, stenige of rotsachtige grond.

Groeiplaats
Oude muren (gemetseld met kalkrijke mortel), beschaduwde, kalkrijke rotsen, waterkanten (beekbeschoeiingen), rivierdijken, langs spoorwegen (spoorwegterreinen), tussen straatstenen en tussen stenen van voormalige zeedijken.

Verspreidingbron: Wilde-planten.nl / Klaas Dijkstra

Nederland
Vrij algemeen in stedelijke gebieden en plaatselijk langs het IJsselmeer. Elders zeer zeldzaam.

Vlaanderen
Vrij algemeen in stedelijke gebieden. Zeer zeldzaam in de Kempen. Al sinds de tweede helft van de zestiende eeuw ingeburgerd in Vlaanderen.

Wallonië
Algemeen, maar zeldzaam in de Ardennen.

Wereld
Oorspronkelijk uit het noorden en midden van Italië en westelijk Joegoslavië. Ingeburgerd in West-, Midden- en Zuid-Europa, Noordwest-Afrika, op de Kanarische eilanden, op Madeira, in Noord-Amerika en in Australië en Nieuw-Zeeland.

Ecologiebron: Botanisch Basisregister (met aanvullingen)
Biotoopvoorkeur:	muren
Levensduur:	overblijvend
Levensvorm:	kruidachtige chamaefyt
Bloeitijd:	mei - herfst

Literatuur
Troelstra, A.S. (1963) “Witte raven” (Korte meded.). Gorteria 1: 108-108 

Pagina's in standaardwerken

Atlas van de Nederlandse Flora 3: 56

Heukels' Flora van Nederland, 23e ed.: 530

Nederlandse Oecologische Flora 3: 208

Wilde Planten 1: 175

deze soort in de Zadenatlas van Nederland

Beschrijvingbron: Wilde-planten.nl / Klaas Dijkstra

Stengels De kruipende stengels zijn kaal, iets vlezig en slank. Muurleeuwenbek vormt plakkaten. Bladeren De verspreid staande bladeren zijn lang gesteeld, rondachtig-hartvormig, hebben 5 tot 9 lobben en zijn van onderen vaak paarsig. Bloemen Tweeslachtig (een bloem met zowel mannelijke als vrouwelijke geslachtsorganen). De lang gesteelde bloemen staan afzonderlijk in de bladoksels. De kroon is 2-lippig, blauwpaars en 0,9 tot 1½ cm lang. Op het gehemelte zitten 2 gele vlekken. De kelk is 5-delig. De spoor is stomp en 1½ tot 3 mm lang. Na de bloei kromt de bloemsteel zich van het licht af. Vruchten Een doosvrucht. De zaden hebben een patroon van mazen en heen en weer slingerende richeltjes. Tweezaadlobbig (kiemend met twee kiemblaadjes).

Kenmerkenbron: Botanisch Basisregister (met aanvullingen)
Hoogte:	0,15-0,60 m.
Bloemkleur:	paars met geel
Type vrucht:	doosvrucht
Kleur van de vrucht:	Onopvallend
Geslachtsverdeling:	tweeslachtig

Trend van de soort
Het geschatte aantal atlasblokken (5x5 km) waarin de soort voorkomt per jaar.

© NEM(CBS & FLORON) 2015

Methode: Sparrius & Van Strien, Gorteria 37: 40.

Soms fluctueert het aantal sterk. Hoe vloeiender de lijn, des te betrouwbaarder de grafiek.