Ecologie & verspreiding Muurfijnstraal bewoont vooral vochtige, verweerde muren die aan het water liggen. De soort kan op beschaduwde, stenige plaatsen staan, maar verdraagt ook fel zonlicht. Zij kan ook massaal langs gevelmuren opbloeien, vooral in oude binnensteden. Muurfijnstraal is een overblijvende soort, die zich gemakkelijk in bestaande muurvegetaties weet te vestigen. In Zuid-Europa zou de plant daarom inheemse soorten als Muurvaren en Steenbreekvaren verdringen. Voorlopig is dat in Nederland niet het geval. Nederlanders kunnen genieten van deze fraaie, tot diep in de herfst bloeiende aanwinst van de Nederlandse flora. Muurfijnstraal is een straat- en muurplant in opmars. In de tweede helft van de negentiende eeuw werd zij als sierplant vanuit Mexico naar Zuid-Europa gehaald. Hiervandaan begon de plant aan een opmars naar het noorden. In 1993 werd Nederland bereikt. Waar zij inburgerde. De soort is plaatselijk al vrij gewoon in het stedelijk gebied, vooral in Zuidwest-Nederland, en ook is Groningen bereikt. CC-BY-SA 3.0 Niko Buiten, 2015

Ecologie

Bodem
Zonnige, open plaatsen op droge tot vochthoudende, stenige grond. Soms echter ook op licht beschaduwde, vochtige plaatsen.

Groeiplaats
Rotsachtige plaatsen, tussen straatstenen, aan de voet van muren en op oude muren.

Bron: Wilde-planten.nl / Klaas Dijkstra - CC BY-NC-SA 3.0 NL

Verspreiding

Nederland
Zeldzaam in stedelijke gebieden. Ingeburgerd tussen 1975 en 1999.

Vlaanderen
Zeldzaam ingeburgerd in stedelijke gebieden (het meest in Brugge).

Wallonië
(Nog) niet in Wallonië.

Wereld
Oorspronkelijk uit Midden-Amerika (Mexico). Ingeburgerd in o.a. een aantal Europese landen.

Bron: Wilde-planten.nl / Klaas Dijkstra - CC BY-NC-SA 3.0 NL

Ecologiebron: Botanisch Basisregister (met aanvullingen)
Biotoopvoorkeur:	muren
Levensvorm:	hemicryptofyt
Bloeitijd:	juni - augustus

Literatuur
Denters, T. (1996) Erigeron karvinskianus DC. (Muurfijnstraal), een nieuwe inheemse urbane soort. Gorteria 22: 141-147 

Verloove, F. (2001) Conyza bilbaoana J. Rémy, Cotoneaster watereri en Erigeron karvinskianus DC., nieuw voor de Belgische flora in Kortrijk. Dumortiera 78: 24-27

Pagina's in standaardwerken

Heukels' Flora van Nederland, 23e ed.: 594

Heukels' Flora van Nederland, 24e ed.: 713

Wilde-Planten.nl: pagina

Beschrijvingbron: Wilde-planten.nl / Klaas Dijkstra

Stengels De liggende tot opstijgende stengels zijn glad tot weinig behaard, lang, dun, geribd en sterk vertakt. Ze kunnen gaan wortelen en vormen losse pollen. Bladeren De onderste bladeren zijn wigvormig of eirond, vaak drie-lobbig met naar voren gerichte, spitse slippen en kort gesteeld, de bovenste zijn smal en niet gedeeld. De wortelbladen zijn al voor de bloei verdord. Bij wrijven verspreiden ze een duidelijke geur. Bloemen De bloemen vormen samen losse bebladerde pluimen. De bloemhoofdjes zijn 1 tot 1,5 cm in doorsnee. De lintbloemen zijn van boven wit en van onderen roze tot paars. Ze zijn duidelijk langer dan het omwindsel, lijnvormig, 1 mm breed en 0,9 tot 1 cm lang. De pappus bestaat enkel uit borstelharen. Vruchten Een eenzadige dopvrucht of nootje. Een 1 tot 1,4 mm lang, lichtbruin nootje met 1 zaadje en een enkele rij langharig vruchtpluis. Tweezaadlobbig (kiemend met twee kiemblaadjes).

Bron: Wilde-planten.nl / Klaas Dijkstra - CC BY-NC-SA 3.0 NL

Kenmerkenbron: Botanisch Basisregister (met aanvullingen)
Hoogte:	0,15-0,50 m.

Verspreidingstrend
Gemiddelde trend van het aantal kilometerhokken waarin de soort voorkomt, weergegeven als indexcijfer (1975-1978 = 100). De trend is gecorrigeerd voor waarnemersinspanning en geeft de relatieve verandering in het aantal bezette kilometerhokken weer. Voor de berekening worden de data per periode van vier jaar samengenomen. In de grafiek correspondeert ieder punt met het laatste jaar van zo'n periode.
© NEM(CBS & FLORON) 2023

download in hoge resolutie

Fenologie bloeiend


Bron: FLORON - Gemodelleerd op basis van waarnemingen uit de NDFF voor de periode 2000-2021.