|
|
Vulpia bromoides (L.) Gray
Eekhoorngras
|
Ecologie & verspreiding
Eekhoorngras staat op open en zonnige, warme en droge, goed doorlatende, ± matig voedselrijke, uitgesproken stikstofarme en zwak zure, kalk- en humusarme zandgrond, vaak met leem of klei in de ondergrond en soms ook op zavel en stenige grond. Ze groeit in schraal binnenduingrasland, op omgewerkte en braakliggende grond, langs spoorwegen en in afgravingen, in bermen en op hellingen, in heide en bosranden. Verder is ze waargenomen in zandakkertjes en op muren, tussen straatstenen en op zandruggetjes in vochtig poldergrasland, op kliftoppen, stortplaatsen en bij wolverwerkende fabrieken. Nederland ligt geheel binnen het Europese deel van het verspreidingsgebied. De soort is zeldzaam in het zuiden, oosten en midden van het land en langs de kust van Walcheren, Goeree en Schouwen en verder op de Waddeneilanden. Eekhoorngras is te onderscheiden van Gewoon langbaardgras en de Duinlangbaardgrassen door de kleinere verschillen tussen de beide kelkkafjes en de onderste zijtak die meestal de helft van de hele bloeiwijze beslaat.
CC-BY-SA 3.0 René van Moorsel, 2015
|
EcologieBodemZonnige, warme, open plaatsen op droge, matig voedselarme tot matig voedselrijke, kalkarme, zwak zure, humusarme grond (zand, vaak met leem of klei in de ondergrond en soms op zavel en stenige grond). GroeiplaatsZeeduinen (binnenduingrasland), omgewerkte grond, braakliggende grond, langs spoorwegen, afgravingen (kiezel- en steengroeven, zand-, leem-, en grindgroeven), bermen, heide, hellingen, bosranden, akkers (zandakkertjes), muren, tussen straatstenen en grasland (open plekken en zandruggetjes in vochtig poldergrasland op Texel en droog, zuur grasland).
Bron: Wilde-planten.nl / Klaas Dijkstra - CC BY-NC-SA 3.0 NLVerspreidingNederlandZeldzaam in het zuiden, oosten en midden van het land en langs de kust van Walcheren, Schouwen, Goeree, Texel, Terschelling en Ameland. VlaanderenZeldzaam. WalloniëZeldzaam. Het meest in het Brabants district. Zeer zeldzaam in de Ardennen. WereldZuidwest-Azië, sommige Afrikaanse gebergten, eilanden in de Atlantische Oceaan en in West-, Midden- en Zuid-Europa. Noordelijk tot in Schotland en het Oostzeegebied. Ingeburgerd in Amerika, Zuid-Afrika, delen van centraal-Afrika, Australië en Nieuw-Zeeland.
Bron: Wilde-planten.nl / Klaas Dijkstra - CC BY-NC-SA 3.0 NLLiteratuurAuquier, P. (1980) Het geslacht Vulpia C.C. Gmel. in Nederland. Gorteria 10: 9-14 Cortenraad, J. (1988) Uit de flora van Limburg. Aflevering 30. Natuurhistorisch Maandblad 77: 43-46 Jansen, P. (1951) Gramineae. Flora Neerlandica : 7-274 Kops, J. & H.C. van Hall (1832) Festuca bromoides - dravikachtig Zwenkgras Flora Batava 6: 452-452 Kundel, W. & R. Kesel (1998) Vulpia bromoides (L.) S.F. Gray im Bremer Grünland. Floristische Rundbriefe 31: 151-156 Meineke, T. (1991) Vulpia bromoides (L.) S.F. Gray in Niedersachsen wiedergefunden. Floristische Rundbriefe 25: 6-9 Zijlstra, O.G. (1995) Rood zwenkgras x Eekhoorngras ( Festuca rubra x Vulpia bromoides), nieuw voor Nederland. Nieuwsbrief FLORON-FWT 13: 8-12 Pagina's in standaardwerkenAtlas van de Nederlandse Flora 2: 317Flora Batava 06: plaatFlora Batava 22: plaatHeukels' Flora van Nederland, 23e ed.: 210Heukels' Flora van Nederland, 24e ed.: 261Nederlandse Oecologische Flora 5: 84Wilde-Planten.nl: paginadeze soort in de Zadenatlas van Nederland Taxonomie| Rijk: | Plantae | | Stam: | Tracheophyta | | Klasse: | Spermatopsida | | Orde: | Poales | | Familie: | Poaceae |
Vulpia bromoides (L.) Gray (1821) | | Nederlands: | Eekhoorngras | | Engels: | Squirreltail Fescue | | Duits: | Trespenfederschwingel |
Etymologiebron: Wilde-planten.nl / Klaas Dijkstra | Vulpia is genoemd naar de Duitse chemicus, apotheker en botanicus Johann Samuel Vulpius (1760-1846). Bromoides betekent op Bromus (dravik) gelijkend.
|
Bron: Standaardlijst 2003 | | Bron Nederlandse naam: Standaardlijst 2003 | | | | Zoeken in GBIF | | Zoeken in Google Scholar |
Beschrijvingbron: Wilde-planten.nl / Klaas Dijkstra Stengels De soort groeit in kleine pollen of er is maar één stengel. De stengel kan al dan niet vertakt zijn. Bloemen Tweeslachtig (een bloem met zowel mannelijke als vrouwelijke geslachtsorganen). De meestal rechtopstaande pluim is korter dan 1 dm en komt meestal ver buiten de bovenste bladschede uit. De onderste tak is tot half zo lang als de bloeiwijze. Het onderste kelkkafje is 3-6 mm en ruim half zo lang als het bovenste. Het heeft drie nerven. Vruchten Een graanvrucht. Eenzaadlobbig (kiemend met één kiemblaadje).
Bron: Wilde-planten.nl / Klaas Dijkstra - CC BY-NC-SA 3.0 NL
Verspreidingstrend
Gemiddelde trend van het aantal kilometerhokken waarin de soort voorkomt, weergegeven als indexcijfer (1975-1978 = 100).
De trend is gecorrigeerd voor waarnemersinspanning en geeft de relatieve verandering in het aantal bezette kilometerhokken weer.
Voor de berekening worden de data per periode van vier jaar samengenomen.
In de grafiek correspondeert ieder punt met het laatste jaar van zo'n periode. © NEM(CBS & FLORON) 2023
 download in hoge resolutieFenologie bloeiend Fenologie vruchtdragend Bron: FLORON - Gemodelleerd op basis van waarnemingen uit de NDFF voor de periode 2000-2021.
|