Ecologie & verspreiding
Lidrus staat op zonnige, vochtige tot natte, stikstofarme, matig voedselrijke tot zeer voedselrijke, meestal verstoorde bodems met een gesloten of vrij vaak open vegetatie en met sterk wisselende grondwaterstand. Ze groeit aan waterkanten, in graslanden, in moerassen, in bermen en langs spoorwegen. Deze plant van de gematigde en koude streken van het Noordelijke Halfrond is in heel Nederland zeer algemeen. Ze verdraagt maaien, maar is gevoelig voor ontwatering en intensieve beweiding en bemesting. De soort behoort samen met Heermoes, Holpijp, Reuzen- en Bospaardenstaart tot het ondergeslacht Equisetum, dat de soorten omvat die niet winterhard zijn, een stompe sporenaar bezitten en waar de verzonken huidmondjes groen en zeer moeilijk te zien zijn. Bij Heermoes, Reuzen- en Bospaardenstaart verschillen de fertiele en steriele stengels in kleur en structuur. Onze overige vertegenwoordigers van dit ondergeslacht vertonen dit verschijnsel niet en zijn de fertiele en steriele stengels groen en gelijk in uiterlijk.
CC-BY-SA 3.0 René van Moorsel, 2014
|
EcologieBodemZonnige, gesloten of vaak vrij open plaatsen (pionier) op vochtige tot natte, matig voedselrijke tot zeer voedselrijke en meestal verstoorde grond. Vaak op plekken met een sterk wisselende grondwaterstand.
GroeiplaatsGrasland, langs spoorwegen (spoordijken), waterkanten (sloten en greppels), bermen en moerassen (veenmoeras).
Bron:
Wilde-planten.nl / Klaas Dijkstra -
CC BY-NC-SA 3.0 NLVerspreidingNederlandAlgemeen.
VlaanderenAlgemeen.
WalloniëAlgemeen, maar zeldzamer in de Ardennen.
WereldGematigde en koude streken op het noordelijk halfrond.
Bron:
Wilde-planten.nl / Klaas Dijkstra -
CC BY-NC-SA 3.0 NLLiteratuurBielen, J.W. (2013)
Equisetum (Paardenstaart) in Twente.
Hypericum 11: 4-9
Champluvier, D. (1999) L'hybride
Equisetum fluviatile x palustre découvert dans la région de Boulogne-sur-Mer (Pas-de-Calais, France).
Dumortiera 74: 21-22
de Boer, A.J. (1936) Wolfsklauwen en paardestaarten.
De Levende Natuur 41: 81-83
Hendrikx, B. (2012) Kweken van
Equisetum uit sporen.
VarenVaria 25(1): 10-11
Hendrikx, B. (2011) Het geslacht
Equisetum.
VarenVaria 24(2): 4-7
Jermy, A.C., C. Page & P. Acock (1998)
Plant Crib - Equisetum. Botanical Society of the British Isles
Kops, J. & H.C. van Hall (1832) Equisetum palustre - hermoes Paardestaart
Flora Batava 6: 455-455
Paeger, J. & H.W. Bennert (1990) Untersuchungen zur Sporenproduktion und Sporenkeimung einheimischer Schachtelhalme.
Floristische Rundbriefe 24: 46-56
Pagina's in standaardwerkenAtlas van de Nederlandse Flora 3:
67Flora Batava 06:
plaatHeukels' Flora van Nederland, 23e ed.:
56Heukels' Flora van Nederland, 24e ed.:
66Nederlandse Oecologische Flora 1:
20Wilde-Planten.nl:
pagina
Verspreidingstrend
Gemiddelde trend van het aantal kilometerhokken waarin de soort voorkomt, weergegeven als indexcijfer (1975-1978 = 100).
De trend is gecorrigeerd voor waarnemersinspanning en geeft de relatieve verandering in het aantal bezette kilometerhokken weer.
Voor de berekening worden de data per periode van vier jaar samengenomen.
In de grafiek correspondeert ieder punt met het laatste jaar van zo'n periode.
© NEM(CBS & FLORON) 2023
download in hoge resolutieFenologie bloeiend
Fenologie vruchtdragend
Bron: FLORON - Gemodelleerd op basis van waarnemingen uit de NDFF voor de periode 2000-2021.