Hedwigia ciliata groeit vooral op kalkarm gesteente en verkiest open of halfbeschaduwde standplaatsen. Bij gebrek aan natuurlijk gesteente in Nederland weet het zich bij ons vooral te vestigen op asfalt en verder op basalttaluds en betonpannen. Er worden echter ook af en toe epifitische waarnemingen gedaan van steeds weer andere bomen, te weten: Es, Esdoorn, Lijsterbes, Populier, Vlier, Wilg en Zomereik. Vanaf het begin van de 21e eeuw is Hedwigia ciliata zelfs even vaak op bomen aangetroffen als op stenige substraten.

Verspreiding

Hedwigia ciliata wordt verspreid over het land gevonden. Het aantal waarnemingen stijgt weliswaar, maar het blijft een zeldzame soort. Wat opvalt is dat weinig bereden asfalt een geschikte vestigingsplaats lijkt te zijn, waardoor het op onverwachte plaatsen kan opduiken, zoals op bedrijventerreinen en in een afvoergoot voor water. Ook zijn er een aantal waarnemingen van asfaltstroken op droge delen van dijktaluds van de Markerwaarddijk in Flevoland en de dijk langs het Schelde-Rijnkanaal in West-Brabant. Verder zijn in Friesland langs het Lauwersmeer op meerdere plaatsen waarnemingen gedaan op basalten dijkbeschoeiing, evenals in Groningen langs de Eems. De eerste epifytische waarneming was in 1989 in de Biesbosch op een wilgenstaak, gevolgd door een vondst in Soest in 1995 op een tak van een Vlier. Daarna kwamen vanaf 2003 verschillende meldingen uit het midden en noorden van het land, meest van solitaire of laanbomen, maar ook uit een vochtig loofbos.

Summary

Hedwigia ciliata grows on asphalt and on man made structures as basalt-blocks of dike slopes. The last few years it also was found several times on trees.