Ecologie & verspreiding Heermoes staat op open, zonnige tot half beschaduwde, droge tot vochtige, stikstofarme, vrij voedselarme tot zeer voedselrijke, omgewerkte grond of verstoorde, vaak kalkhoudende zand-, zavel-, kleibodems en stenige plaatsen. Ze komt niet voor op pure kalk of puur veen. Ze groeit in pioniervegetaties, in schrale weilanden en grasland, in voedselrijke ruigten en lichte bossen, langs bosranden en in plantsoenen, aan waterkanten en op plekken met brakke kwel. Verder in bermen en op dijken, op spoorwegterreinen en tussen straatstenen, in akkers en (moes)tuinen. Nederland valt geheel binnen het Europese deel van het areaal en is hier zeer algemeen. Vegetatief breiden de Paardenstaarten zich uit m.b.v. ondergrondse, lange, kruipende wortelstokken of brokstukken daarvan. De gevormde sporen worden door de wind verspreid en kunnen slechts kiemen op kale, vochtige grond. Ze bevatten veel kiezelzuur en zijn giftig (ook voor andere planten) en zijn resistent tegen veel herbiciden. CC-BY-SA 3.0 René van Moorsel, 2014

Ecologie

Bodem
Zonnige tot halfbeschaduwde plaatsen op droge tot vochtige, vrij voedselarme tot zeer voedselrijke, omgewerkte of verstoorde en vaak kalkhoudende grond (zand, zavel, klei en stenige plaatsen).

Groeiplaats
Plantsoenen, pioniervegetaties, grasland (grasvelden en vrij schraal weiland), ruigten (voedselrijke ruigten), bermen (omgewoelde plekken), dijken, waterkanten (langs sloten en kanalen), langs spoorwegen, tussen straatstenen, akkers (hakvruchtakkers), tuinen, moestuinen, bossen (lichte loofbossen), bosranden en op plekken met kwel van brak water.

Bron: Wilde-planten.nl / Klaas Dijkstra - CC BY-NC-SA 3.0 NL

Verspreiding

Nederland
Zeer algemeen.

Vlaanderen
Zeer algemeen.

Wallonië
Algemeen, maar zeldzamer in de Ardennen.

Wereld
Alle werelddelen, in gebieden met een gematigd of koud klimaat, noordelijk tot rondom de Noordelijke IJszee.

Bron: Wilde-planten.nl / Klaas Dijkstra - CC BY-NC-SA 3.0 NL

Ecologiebron: Botanisch Basisregister (met aanvullingen)
Biotoopvoorkeur:	voedselrijke ruigten
Levensduur:	overblijvend
Levensvorm:	geofyt
Bloeitijd:	april - mei

Literatuur
Bielen, J.W. (2013) Equisetum (Paardenstaart) in Twente. Hypericum 11: 4-9 

de Boer, A.J. (1936) Wolfsklauwen en paardestaarten. De Levende Natuur 41: 81-83 

Heimans, E. (1911) Paardestaarten. De Levende Natuur 15: 453-460 

Hendrikx, B. (2011) Het geslacht Equisetum. VarenVaria 24(2): 4-7 

Jermy, A.C., C. Page & P. Acock (1998) Plant Crib - Equisetum. Botanical Society of the British Isles 

Kops, J. & H.C. van Hall (1828) Equisetum arvense - Akker Paardestaart Flora Batava 5: 400-400 

van Hoek, L. (1978) Waarnemingen aan Equisetum arvense L. var. serotinum F.W. Meyer. Gorteria 9: 9-14 

van Ooststroom, S.J. & T.J. Reichgelt (1965) Klemdraai bij Equisetum arvense L. (Korte meded.). Gorteria 2: 147-148 

Weber, H.E. (1975) Zur Unterscheidung von Equisetum arvense L. und Equisetum pratense Ehrh. Göttinger Floristische Rundbriefe 9: 35-39

Pagina's in standaardwerken

Atlas van de Nederlandse Flora 3: 67

Flora Batava 05: plaat

Heukels' Flora van Nederland, 23e ed.: 56

Heukels' Flora van Nederland, 24e ed.: 67

Nederlandse Oecologische Flora 1: 21

Wilde-Planten.nl: pagina

Verspreidingstrend
Gemiddelde trend van het aantal kilometerhokken waarin de soort voorkomt, weergegeven als indexcijfer (1975-1978 = 100). De trend is gecorrigeerd voor waarnemersinspanning en geeft de relatieve verandering in het aantal bezette kilometerhokken weer. Voor de berekening worden de data per periode van vier jaar samengenomen. In de grafiek correspondeert ieder punt met het laatste jaar van zo'n periode.
© NEM(CBS & FLORON) 2023

download in hoge resolutie

Fenologie bloeiend


Fenologie vruchtdragend


Bron: FLORON - Gemodelleerd op basis van waarnemingen uit de NDFF voor de periode 2000-2021.