Ecologie & verspreiding Welriekende agrimonie groeit op zonnige tot licht beschaduwde plekken op matig vochtige, matig voedselrijke, vaak leemhoudende en matig kalkhoudende tot matig kalkarme grond zoals leem, potklei, zavel en lemig zand. Als zoomplant groeit zij aan bos- en struweelranden, langs bospaden, in licht beschaduwde, pas laat in het seizoen gemaaide bermen, langs de rand van oeverruigten langs beken en vaarten. Afgezien van een enkele uitzondering, zoals vochtige duinbosjes, is de soort gebonden aan plekken waar leem of potklei aan de oppervlakte komt. Vaak staat zij in terreininsnijdingen, zoals leemgroeven, kanaalbermen en taluds langs spoorwegen. In Nederland is Welriekende agrimonie zeldzaam in het Dommelgebied en Twente. In Drenthe, het rivierengebied, Gelderland, de IJsselmeerpolders en de kalkrijke duinen is zij zeer zeldzaam. Als gevolg van het dichtgroeien van terreinen, het opruimen van overhoekjes, het verbreden van wegen en reconstructie van bermen zijn groeiplaatsen van de soort verloren gegaan. Anderzijds heeft de soort nieuwe groeiplaatsen gevestigd. CC-BY-SA 3.0 Niko Buiten, 2014

Ecologiebron: Wilde-planten.nl / Klaas Dijkstra

Bodem
Zonnige tot licht beschaduwde plaatsen op matig vochtige, matig voedselrijke, vaak leemhoudende en matig kalkhoudende tot matig kalkarme grond (leem, potklei, zavel en lemig zand).

Groeiplaats
Bossen (beekdalbossen en langs bospaden), bosranden, struwelen, grazige ruigten, bermen (ook licht beschaduwde plaatsen), langs spoorwegen (spoorbermen), zeeduinen (duinbosjes), afgravingen (leemgroeven), tichelgaten en waterkanten (oeverruigten).

Verspreidingbron: Wilde-planten.nl / Klaas Dijkstra

Nederland
Zeldzaam in het oosten van het land en in de Kempen en zeer zeldzaam in het noordoosten van het land, in het rivierengebied, in Flevoland en op Schouwen.

Vlaanderen
Zeldzaam tot zeer zeldzaam.

Wallonië
Vrij zeldzaam in het Maasgebied en in de Ardennen.

Wereld
In West-, Midden- en Zuidoost-Europa. Van Zuid-Scandinavië tot in Ierland, Spanje, Roemenië en de noordelijke Balkan.

Ecologiebron: Botanisch Basisregister (met aanvullingen)
Biotoopvoorkeur:	kalkrijke zomen
Levensduur:	overblijvend
Levensvorm:	hemicryptofyt
Bloeitijd:	juni - augustus

Literatuur
Duiven, J.M. (1958) Agrimonia odorata (Gouan) Mill. bij Winschoten. Correspondentieblad 9: 99-100 

Wever, A. de (1935) Agrimonia odorata Mill. Natuurhistorisch Maandblad 24: 144-146

Pagina's in standaardwerken

Atlas van de Nederlandse Flora 2: 50

Heukels' Flora van Nederland, 23e ed.: 384

Nederlandse Oecologische Flora 2: 74

deze soort in de Zadenatlas van Nederland

Beschrijvingbron: Wilde-planten.nl / Klaas Dijkstra

Stengels De stengels zijn dicht bezet met korte klierharen en lange klierloze haren. Bladeren De bladeren zijn geelachtig groen en afgebroken geveerd. Er zijn 3 tot 6 paar, 2 tot 6 cm lange, langwerpige deelblaadjes, die aan de top min of meer toegespitst zijn. Aan de onderkant zie je tussen de lange, stijve haren veel gelige klierknopjes. Bij wrijven verspreiden ze een zoetzure geur. Bloemen Tweeslachtig (een bloem met zowel mannelijke als vrouwelijke geslachtsorganen). De aarvormige bloeiwijze bestaat uit gele, ongeveer 1 cm grote bloemen. De kelkbuis is gegroefd, maar niet tot aan de voet. Vruchten Een eenzadige dopvrucht of nootje. De vruchten zijn alleen bovenaan gegroefd. De buitenste rij stekels op de rand van de kelkbuis zijn terugggebogen (ze maken een scherpe hoek met de kelkbuis). De bloembodem is bekervormig en bij rijpe vruchten meer breed dan hoog. Tweezaadlobbig (kiemend met twee kiemblaadjes).

Kenmerkenbron: Botanisch Basisregister (met aanvullingen)
Hoogte:	0,45-1,50 m.
Bloemkleur:	geel
Type vrucht:	eenzadige dopvrucht of noot
Kleur van de vrucht:	Onopvallend
Geslachtsverdeling:	tweeslachtig

Trend van de soort
Het geschatte aantal atlasblokken (5x5 km) waarin de soort voorkomt per jaar.

© NEM(CBS & FLORON) 2015

Methode: Sparrius & Van Strien, Gorteria 37: 40.

Soms fluctueert het aantal sterk. Hoe vloeiender de lijn, des te betrouwbaarder de grafiek.