Ecologie & verspreiding Steenanjer staat op zonnige, warme en droge, matig voedselarme, kalkarme, zwak zure en uitgesproken stikstofarme grond, ze prefereert vooral zand, maar wordt soms ook aangetroffen op leem, zavel, mergel en verder op stenige plaatsen. Ze verdraagt enige betreding maar geen bemesting. De plant vormt plakkaten, heeft dicht, kort en ruw behaarde stengels en heeft reukloze bloemen. Ze groeit in droge, zure graslanden, in borstelgraslanden en heiden, in bermen en in graslanden met een kort, gesloten vegetatiedek, in open bossen en in weilanden langs kleine rivieren, op kanaaldijken en wallen, in de zeeduinen en op stenige hellingen, op mierenhopen en ruderale plaatsen. Nederland valt binnen het Europese deel van het verspreidingsgebied. De soort is vanouds plaatselijk vrij algemeen langs de Overijsselse Vecht en de Dinkel en verder zeldzaam in de ontkalkte duinen tussen Den Haag en Haarlem en is elders zeer zeldzaam. Ze wordt ook uitgezaaid. De soort is achteruit gegaan door de toegenomen eutrofiëring. CC-BY-SA 3.0 René van Moorsel & Niko Buiten, 2015

Ecologiebron: Wilde-planten.nl / Klaas Dijkstra

Bodem
Zonnige, warme plaatsen op droge, matig voedselarme, kalkarme, zwak zure grond (vooral op zand, maar soms op leem, zavel, mergel en stenige plaatsen).

Groeiplaats
Grasland (droog, zuur grasland, grasland met een kort, gesloten vegetatiedek en weilanden langs kleine rivieren), bermen, kanaaldijken, wallen, zeeduinen en stenige hellingen.

Verspreidingbron: Wilde-planten.nl / Klaas Dijkstra

Nederland
Plaatselijk vrij algemeen langs de Overijsselse Vecht en de Dinkel en zeldzaam in de duinen bij Den Haag en Haarlem. Elders zeer zeldzaam.

Vlaanderen
Zeer zeldzaam. Het meest in het oosten van het land, met name in de Limburgse Kempen.

Wallonië
Zeldzaam in de Ardennen. Elders zeer zeldzaam.

Wereld
In Midden-Siberië en in het grootste deel van Europa. Niet in bepaalde delen van het Atlantische kustgebied.

Ecologiebron: Botanisch Basisregister (met aanvullingen)
Biotoopvoorkeur:	droge, zure graslanden
Levensduur:	overblijvend
Levensvorm:	hemicryptofyt
Zaadbank:	zeer kortlevend (< 1 jaar)
Worteldiepte:	tot 20 cm.
Bloeitijd:	juni - herfst

Literatuur
Bielen, J.W. & P.F. Stolwijk (1998) Aspecten van de Twentse flora. Nieuwsbrief FLORON-FWT 19: 11-12 

Roos, G.T. de (1979) Dianthus deltoides L. op Ameland, nieuw voor het Nederlandse waddengebied. Gorteria 9: 343-343

Wilcke, J. (1943) Heideanjertjes. De Levende Natuur 48: 57-60 

Pagina's in standaardwerken

Atlas van de Nederlandse Flora 2: 135

Heukels' Flora van Nederland, 23e ed.: 297

Nederlandse Oecologische Flora 1: 215

Wilde Planten 2: 264

deze soort in de Zadenatlas van Nederland

Beschrijvingbron: Wilde-planten.nl / Klaas Dijkstra

Stengels De stengels zijn dicht, kort en ruw behaard. Ze vormen samen plakkaten van opstijgende bloeistengels en vele korte, dicht bebladerde, niet bloeiende stengels. Bladeren De blauwgroene blaadjes zijn stomp, lijnvormig, 1 tot 2½ cm lang en 1 tot 1½ mm breed. Bloemen Tweeslachtig (een bloem met zowel mannelijke als vrouwelijke geslachtsorganen). De rode, soms roze of, zelden witte bloemen zijn 1½ tot 2 cm groot. De kroonbladen zijn getand en met witte vlekjes en vaak een donkere ring. De bloemen zijn reukloos. De kelkschubben zijn lang toegespitst, half zo lang als de kelk. Vruchten Een doosvrucht. De zaden zijn zeer kortlevend (< 1 jaar). Tweezaadlobbig (kiemend met twee kiemblaadjes).

Kenmerkenbron: Botanisch Basisregister (met aanvullingen)
Hoogte:	0,20-0,45 m.
Bloemkleur:	rood of wit
Type vrucht:	doosvrucht
Kleur van de vrucht:	Onopvallend
Geslachtsverdeling:	tweeslachtig

Trend van de soort
Het geschatte aantal atlasblokken (5x5 km) waarin de soort voorkomt per jaar.

© NEM(CBS & FLORON) 2015

Methode: Sparrius & Van Strien, Gorteria 37: 40.

Soms fluctueert het aantal sterk. Hoe vloeiender de lijn, des te betrouwbaarder de grafiek.