Ecologie & verspreiding Bosbingelkruid staat op beschaduwde, vochtig tot vrij natte, stikstofrijke, matig voedselarme tot matig voedselrijke, neutrale tot kalkrijke grond met een goed verteerde strooisellaag (leem, klei, zavel, löss en mergel). Ze groeit in allerlei bostypen en struwelen, op kapvlakten, in zeeduinen, langs de resten van houtwallen en aan beschaduwde waterkanten. De noordwestgrens van het Europese deel reikt tot in het oostelijke deel van Nederland. Deze schaduwplant is zeldzaam in Zuid-Limburg en zeer zeldzaam in het oosten van het land, in de Kempen, in het rivierengebied en in de kalkrijke duinen. Het is een kensoort van het Stellario-Carpinetum. De plant vormt matten door middel van lange, ondergrondse uitlopers. Ze verspreidt een merkwaardige geur en krijgt op oudere leeftijd een blauwachtige kleur. Mieren verspreiden vaak de van een mierenbroodje voorziene zaden. Het taxon is giftig voor mens en dier. Ze wordt gebruikt als verfplant en is ook medisch aangewend als laxeermiddel, tegen waterzucht en als zalf tegen huidaandoeningen. CC-BY-SA 3.0 René van Moorsel, 2014

Ecologiebron: Wilde-planten.nl / Klaas Dijkstra

Bodem
Beschaduwde plaatsen op vochtige tot soms vrij natte, matig voedselarme tot matig voedselrijke, neutrale tot kalkrijke grond met een goed verterende strooisellaag (leem, zavel, klei, löss en mergel).

Groeiplaats
Bossen (loofbossen, gemengde bossen, hellingbossen, kalkrijke bossen, bergbossen en bronbossen), kapvlakten, struwelen en langs resten van houtwallen, waterkanten (beschaduwde beekoeverwallen) en zeeduinen.

Verspreidingbron: Wilde-planten.nl / Klaas Dijkstra

Nederland
Zeldzaam in Zuid-Limburg en zeer zeldzaam in het oosten van het land, in het rivierengebied, in de Kempen en in de kalkrijke duinen.

Vlaanderen
Vrij algemeen in de Leemstreek. Elders zeldzaam tot zeer zeer zeldzaam of ontbrekend.

Wallonië
Algemeen in het Maasgebied en in Lotharingen (de zuidelijke Ardennen) en vrij zeldzaam in Brabant. Elders zeer zeldzaam.

Wereld
In Europa, noordelijk tot in Zuid-Scandinavië en zuidelijk tot in het noorden van Spanje, Italië, de Balkan en de Kaukasus tot in Iran Ook in Noord-Afrika. Ingeburgerd in Australië.

Ecologiebron: Botanisch Basisregister (met aanvullingen)
Biotoopvoorkeur:	kalkrijke bossen
Levensduur:	overblijvend
Levensvorm:	geofyt
Zaadbank:	zeer kortlevend (< 1 jaar)
Bloeitijd:	april - mei

Literatuur
Gadella, T.W.J. (1974) Over het voorkomen van Mercurialis perennis L. buiten Zuid-Limburg. Gorteria 7: 27-28 

Weeda, E.J. (1972) Mercurialis perennis L. bij Middachten. Gorteria 6: 38-39 

Pagina's in standaardwerken

Atlas van de Nederlandse Flora 2: 211

Heukels' Flora van Nederland, 23e ed.: 344

Nederlandse Oecologische Flora 3: 8

Wilde Planten 3: 333

Deze soort in de Zadenatlas van Nederland

Beschrijvingbron: Wilde-planten.nl / Klaas Dijkstra

Stengels De stengels staan dicht opeen. Ze zijn niet vertakt. Eerst zijn ze donkergroen, later worden ze donker blauwachtig en bij het drogen zwart. Bladeren De langwerpige, 4-12 cm lange bladeren zijn stomp getand. Naar de top staan ze dichter bij elkaar. De onderste bladeren zijn schubvormig. De bladsteel is langer dan 0,5 cm. Bloemen Eenslachtig (een bloem met alleen mannelijke of alleen vrouwelijke geslachtsorganen). Tweehuizig (mannelijke en vrouwelijke bloemen op verschillende planten). De plant is tweehuizig (dus mannelijke en vrouwelijke planten). De alleenstaande of met twee of drie bij elkaar staande vrouwelijke bloemen zijn groenachtig. Ze staan op lange stelen en zijn 4-5 mm lang. Ze hebben een driedelige, groene kelk. De mannelijke bloemen groeien in lange katjesachtige aren. Vruchten Een kluisvrucht. De sterk behaarde vruchten zijn 5-8 mm. De zaden zijn zeer kortlevend (korter dan één jaar). Tweezaadlobbig (kiemend met twee kiemblaadjes).

Kenmerkenbron: Botanisch Basisregister (met aanvullingen)
Hoogte:	0,20-0,40 m.
Bloemkleur:	groengeel
Type vrucht:	kluisvrucht
Kleur van de vrucht:	Onopvallend
Geslachtsverdeling:	éénslachtig, tweehuizig

Trend van de soort
Het geschatte aantal atlasblokken (5x5 km) waarin de soort voorkomt per jaar.

© NEM(CBS & FLORON) 2015

Methode: Sparrius & Van Strien, Gorteria 37: 40.

Soms fluctueert het aantal sterk. Hoe vloeiender de lijn, des te betrouwbaarder de grafiek.